بازآ که در شام غم صبح امیدی مرا

بمناسبت سالمرگ غلامحسین بنان استاد اواز ایران
استاد بنان دراردیبهشت سال 1290 شمسی درتهران متولد شد.وی هشتمین فرزند کریم خان بنان الدوله نوری است،ضمن انکه مادر بنان برادرزاده ناصرالدین شاه بود.

پدرش کریمخان مردی بود خوش خط ،موسیقیدان،ازاهالی نور مازندران-روستای انگرود از توابع بخش بلده نور-مادرش نیزدخترشاهزاده محمد تقی رکنی بود
موسیقی بخشی ازدلمشغولی های خانوادگی بنان بود، از خواهران ،خاله ودوستان گرفته تا پدرش که صدایی خوش داشت وبه گوشه های آواز ایرانی وارد بود واز موسیقی لذت می برد.
غلامحسین بنان می گوید:ما یک دستگاه فونوگراف (ضبط صوت استوانه ای)در منزل داشتیم که آواز پدرم روی ان ضبط شده بود.هر وقت تنها بودم این دستگاه را به کار می انداختم وعینا صدای پدرم را تقلید می کردم.من از صدای پدرم فوق العاده لذت می بردم وامروز که بدان می اندیشم پیش خود می گویم:اگر مقتضیات زمان اجازه می داد ، پدرم در عوض احراز مقام ولایت یک استان،مسلما به مقام والای هنری نایل می گشت.
تمام گوشه ها وهر چه را که پدر می خواند او تقلید می کرد تا این که یک روز پدر سر او داد کشید وگفت که چرا هرچه من می گویم،مانند طوطی تکرارمی کنی؟تو شش ساله هستی ومن چهل وشش ساله!اما گوش او به این حرف ها بدهکار نبود تا انجا که شبی در شش سالگی اش در یک جمع بزرگ خانوادگی که در ان بیش از صد نفر حضور داشتند، با نواختن ارگ وخواندن تصنیفی زیبا،نخستین کنسرت عمرش را اجرا کرد.
استاد بنان در خانواده ای مرفه واصیل واهل هنر ، پرورش یافته بود، با طبقات تحصیلکرده ایران رفت وامد داشت وبه همین مناسبت از نظر اجتماعی هنرمندی ممتاز بود.
بنان در سال 1321 خوانندگی رادیو را آغاز کرد.وتا سال های پیرامون 1340 با ارکستر شماره یک رادیو وارکسترگلهای رادیو همکاری داشت.بنان در طول فعالیتش بیش از 350 تصنیف ضبط کرده است. ودر این زمینه شاگردان زیادی را همچون احمد ابراهیمی ،بیابانی،وکاوه دیلمی تربیت کردودرشامگاه هشتم اسفند ماه 1364 به دلیل ناراحتی های جسمی کلیه ودستگاه گوارش چشم ازجهان فروبست. روحش شاد
بر گرفته از روزنامه ایران 13/12/1385